Dit gedicht (van H. Faverey, onderaan deze tekst te vinden) vertelt over het verlangen naar een binnenzee, waarin de toeschouwer zowel heerser als eenzame is. Het vertelt over het schrijnende gevoel van oog in oog met de ontzagwekkende onmetelijkheid verkeren, maar je tegelijkertijd ook als helemaal buitengesloten te ervaren. Herken je dit ?
Hoe zorg je voor jezelf als je door uitersten uit elkaar dreigt te worden gescheurd? In mijn praktijk kom ik veel in aanraking met de behoefte aan zelfzorg. Mijn ervaring is dat het verzorgen van een middengebied tussen de uitersten een belangrijk onderdeel is van goed voor jezelf zorgen.
Onszelf, ons Zelf.
De eerste vraag is verhelderen wie je ‘Zelf’ dan bent. en wat er dus gevoed wil worden. De meeste selfcare planners gaan over op tijd pauzes nemen en water drinken, wat natuurlijk heel belangrijk is voor de fysieke conditie, en het in contact blijven met je spanningslevel. Maar wat als dat toch niet genoeg is en ‘zelf ‘om meer vraagt, Wat betekent ‘zelf ‘ voor jou ? en wie beheert de innerlijke ‘zelf’ voorraad, als het gaat om genoeg hebben, voldaan en verzadigd zijn, vervuld. Wie luistert er zowel naar de man en de vrouw in jou, en jouw kinderen.
We luisteren maar wat graag naar onze innerlijke ‘baas’ die ‘weet’ wat er gedaan moet worden. Vaak zijn dat moetjes, en zijn we vergeten waarom we dat werkelijk nodig vonden. Dus , wat is ‘weten’ ?
De innerlijke man vindt al snel dat er iets moet… dat is niet zijn allersterkste kant. Onze denkkracht en daadkracht is vaak oververtegenwoordigd, het domein van de innerlijke man. Hij krijgt daar ook veel credits voor, wat waren we zonder dat volhouden, doorzetten en aanpakken. Ere wie ere toekomt. We kunnen veel leren over het hoe, maar niet altijd over het waarom.
Dan is t een ‘straf’ en een zegen als de innerlijke vrouw moe wordt (fysiek) of omdat ze somber wordt van de draagkracht om steeds ‘aan’ te moeten om bijvoorbeeld het zenuwstelsel te helpen reguleren, verwerken van prikkels, maar ook de teleurstellingen en frustratie op te vangen van onze innerlijke kinderen.
Innerlijk leiderschap.
Als je op je tandvlees aankomt en letterlijk loopt door te bijten, luister dan eens naar je lichaam, ze is je beste vriendin. Het enige dat je hoeft te doen is….vertragen stilstaan, stoppen. . Zodra je begint met luisteren begint het lichaam vanzelf te spreken, probeer het maar eens.. Het lichaam, ons anker, is volledig het bereik van de innerlijke vrouw.
En, leer jezelf om dat regelmatig en steeds automatischer te doen, (hier ontmoet je je innerlijke man in zijn sterke kant, doen wat je echt goed doet) En als dat niet lukt sta je zelf hulp zoeken het te kunnen leren. Allemaal eigenschappen die je kunt toeschrijven aan de innerlijke man.
Maar goed, dan ben je zover dat dat enigszins lukt, ben je dat dan Zelf? Zijn we ons lichaam? Wie vernieuwt, verfrist, en revitaliseert ons? Hoe kom je bij de kwaliteiten die het lichaam in zich draagt, waarin het levende huist, wijzelf.
Het in contact komen met wat ons voedt is water voor de dorstige. Het biedt een bijzondere ingang voor zelfzorg, zo een die draagt, zoals jij ook door een onzichtbare adem beademt en gedragen wordt.
Zoals je in je buik kunt voelen hoe je eten landt, zo kun je met een innerlijk orgaan, dat in feite een intuïtiever orgaan is dan je fysieke maag, voelen wat dat landen dan vertelt. Het is een taal die je kunt leren verstaan of kunt leren ontwikkelen. De taal van het lichaam en de natuur, en de bewegingen van de sterren en planeten.
De levensprocessen van het hart- en longen ritme, maar ook de vertering en verwerking, van onze spijsvertering het gaat beiden om transformatie die uiteindelijk gezondheid voortbrengt.
“Het fysieke lichaam is in hoge mate onderworpen aan het ritme waaraan de gehele uiterlijke natuur onderworpen is. Het hart slaat ritmisch, de longen ademen ritmisch. Dit alles verloopt ritmisch omdat het zo geordend is, door hogere machten, door de wijsheid van de wereld” (bron : Hartmeditaties van R. Steiner, Pentagon).
Het lichaam is een anker, wat ook daaruit voortkomt, het dient je als je naar jezelf gaat willen leren luisteren.
Een grote kans ligt er om een goed innerlijk huwelijk te gaan vormen, als het je lukt om de innerlijke man (de planner en uitvoerder) hiervoor in te zetten. En te leren luisteren met de oren van de innerlijke vrouw. De processen van het leven leren verstaan. leren door te ademen wanneer iets stagneert en leren om los te laten wanneer iets je niet meer dient. Soms is het wachten wat je dient, en wil er geïntegreerd worden.
De ritmische processen van in-en uitademen, de grens ervaren wanneer de inademing als vanzelf overgaat in het uitademen. Kunnen we de constante van onze levensadem voelen en zien als een mal waarin wij rusten? Hoe de golven van de oerzee samen bewegen met onze binnenzee? Zodra deze verbinding tot stand komt vindt je contact met wat de binnen en buitenwereld met elkaar verbindt.
Wees welkom om met mij naar deze vragen op zoek te gaan, om te leren hoe je dieper kunt gaan om in balans te komen en te blijven.
H. Faverey, uit Chrysanten en roeiers.
Staande op een rots,
die het begin is
van een berg,
en die zich niettemin
voor mijn ogen
in zee stort,
heb ik soms
zo kunnen verlangen
naar de binnenzee in mij,
dat ik mij haast een zich
verstotende was geworden